విశ్వాసమా! నీవెక్కడ
?
మన లో విశ్వాసమనే ఒక మాట ఉంది.
కాని ఆ మాట ఇప్పుడు నిఘంటువులకే పరిమితమై
పోయింది. ఎందుకంటే పెంపుడు జంతువులు ఎంతో
విశ్వాసం గా ఉంటాయని చెప్పుకుంటుంటాము. విశ్వాసాన్ని గురించి చెప్పేటప్పుడు
ముందుగా మనం శ్వానాన్ని గురించే చెప్పుకుంటాము. ఎవరైనా ఒక విశ్వాసపాత్రుణ్ణి గురించి చెప్పాలంటే
వాడు కుక్క లాగ విశ్వాసం గా పనిచేసేవాడు అనే వాళ్లు మన పెద్దవాళ్లు. ఆ మాటల్లో ఎంతో అభిమానం దాగి
ఉండేది.
అంతవరకు ఎందుకు మా చిన్నప్పుడు మా
దొడ్లో ఉన్న గేదెల్లో ఎఱ్ఱగేదె ఒకటుండేది.
దాన్ని అవనిగడ్డ సంత నుంచి ఆ రోజుల్లో రెండువందల ఏభై రూపాయలకు కొనుక్కొచ్చారని
చెప్పుకొనేవాళ్లు. అది చివరకు.. మా దొడ్లోనే
పోయింది. అసలు చెప్పదలచిందేమిటంటే – అది ఎప్పుడు పాలుతీసినా అంటే రోజుకు మూడుసార్లు తీసినా ఇచ్చేది. ఎవరైనా కాఫీ గత ప్రాణులు మథ్యాహ్నం ఏ మూడు గంటలప్పుడో బస్సు దిగి వస్తేనో, అదే సమయానికి
ఇంట్లో ఉన్నపాలు ఏ పిల్లో తాగేసో, పార పోసో ఉంటేనో
వెంటనే మా నాయనమ్మ గారు లోటా తీసుకొని
గేదె దగ్గరకు వెళ్లేది. ఆ గేదె ఒక్కసారి ఆవిడ
వంక తేరిపార చూసి పాలు ఇవ్వడానికి సిద్ధపడేది. ఆ దృశ్యం నాకు
ఇప్పటికీ జ్ఞాపకమే.
అన్నింటి కంటే గుర్తుకొచ్చే విషయమేమిటంటే
-- అది ముసలిదై పోయి,వట్టిపోయిన తరువాత
కూడ “ మేత దండగ మాకు ఇచ్చేయమని” వాళ్లు వచ్చి అడిగితే మా తాతగారు అన్న మాటలు నలభై ఏళ్ల తర్వాత ఇప్పుడు కూడ నాకు గుర్తున్నాయి. “వద్దులేరా!. దాన్ని అలాగే ఉండనీయండి. పోతే అప్పడు
చూద్దాం. “ అంటూనే
లోపలికి వెళ్లిపోయారు మరో మాటకు అవకాశం
ఇవ్వకుండా. ఈ మాటలు ఆయన అంటున్నప్పుడు ఆ గేదె పురి గట్టు దగ్గర పడుకొని నోట్లో గడ్డి పరకలతో లేవలేని స్థితి లో చూస్తూ ఉంది.
మరి.. దానికి ఆ మాటలు అర్ధమయ్యాయో ? లేదో ?
ఇంకోమాట.
మా ఊరికి ప్రక్క ఊళ్లో ఒక రైతు ఉండేవాడు.
మా పొలాలు కూడ ఆయనే చేస్తుండేవాడు. ఆయన రాత్రిళ్ళు ఎక్కువగా ఆరు బయటే
పడుకొనేవాడు, లేకపోతే వరండాలో పక్కపరుచుకొనేవాడు.
పక్కనే జీతగాడు తోడు. పెద్ద పెరడు. పశువుల
కొట్టం. పురుల నిండా ధాన్యం. అటువంటి ఆయనకు ఒక పెద్ద పెంపుడు కుక్క ఉండేది. అది దొడ్లో ఎక్కడ కొంచెం అలికిడైనా అరచి హడావుడి
చేయడమే కాకుండా ఆదమరచి నిద్రపోతున్న యజమాని గుండెల మీద కాళ్లు పెట్టి, తట్టి లేపి, ప్రమాదాన్ని
హెచ్చరించేదట.
అయితే ఒకసారి గ్రామం లోని పంచాయతీ కక్షలతో ప్రత్యర్థులు రాత్రిపూట
ఆరుబయట పడుకున్న ఆయనపై దాడిచేశారు. వాళ్లు కొట్టిన కర్ర దెబ్బలకు ఆయన్ను అదుముకొని ముందుగా బలైంది ఆ పెంపుడు కుక్కే.
హాస్పటల్ నుంచి వచ్చిన తరువాత ఆ పెద్దాయన దాన్ని గురించి చెప్పుకొని ఎన్నిసార్లు
కన్నీరు పెట్టుకొనేవాడో మా ఇంటి అరుగు మీద కూర్చొని.
ఇదంతా ఆ కాలం నాటి మాట. కాని ఇప్పుడు కాలం మారింది.
విశ్వాసం అనే మాట మాయమయ్యింది. . ప్రేమ
, అనురాగం , అభిమానం , ఆత్మీయత వీటన్నిటినీ మించి బాథ్యత- వీటిని
కాసేపు మర్చిపోయినా – ఎన్నో కష్టనష్టాల కోర్చి పెంచి పెద్ద
చేసిన అమ్మానాన్నల్ని చివరిరోజుల్లో నైనా
చూడాలనే కనీస విశ్వాసం కూడ నేటితరానికి లేకుండాపోతోంది..
“ నలుగురు కొడుకులను కని, పెంచిన ఒక మాతృమూర్తి ని చివరి రోజుల్లో చూడటానికి వచ్చందాలు పోయి,వాటాలు
కుదరక ఆవిడ బ్రతికుండగానే మోసుకెళ్లి స్మశానం లో వదిలి పెట్టి వచ్చిన కన్నకొడుకులు,”
“ ముసలి తల్లిని రచ్చబండ
మీద వదిలేసి కుటుంబం తో దూరప్రాంతం లో ఉద్యోగానికి వెళ్లిపోయిన ఒక్కగానొక్క కొడుకు
“ వంటి వార్తలు వింటుంటే మానవత్వం ఏనాడో మంట కలిసి పోయి.
విశ్వాసాన్ని వెంట తీసుకెళ్లిందేమో ననిపిస్తోంది.
అందుకే ” తాను
పనిచేస్తున్న యజమాని కొడుకునే కిడ్నాప్
చేసే డ్రైవరు, యజమానురాలి గొంతుకోసి నగలు దోచుకొన్న పనిమనిషి , ఇంట్లో అద్దె కి ఉంటూనే నగల కోసం ఇంటి యజమానురాలిని చంపి మూట కట్టిన కిరాతకుడు
“ వంటి వార్తలు వింతగా అనిపించడం లేదు.
“ హే భగవాన్ ! మానవత్వాన్ని బ్రతికించు ! విశ్వాసాన్ని
వెలిగించు !”
***********************************************
No comments:
Post a Comment